در آزمون‌های غیرمخرب (NDT) به‌ویژه در روش تست اولتراسونیک، دقت نتایج به عوامل متعددی وابسته است؛ از جمله نوع دستگاه، وضعیت سطح قطعه، مهارت اپراتور و به‌ویژه کیفیت و رفتار کوپلنت التراسونیک. کوپلنت، نقش حیاتی در انتقال امواج فراصوتی از پراب به سطح جسم دارد و هرگونه تغییر در ویژگی‌های فیزیکی یا شیمیایی آن میتواند کل فرآیند اندازه‌گیری یا عیب‌یابی را تحت تأثیر قرار دهد.
یکی از مشکلات رایج در بازرسی‌های التراسونیک، خشک شدن سریع یا پخش نشدن یکنواخت کوپلنت بر روی سطح است. این مشکل، در نگاه اول ممکن است جزئی به نظر برسد، اما در عمل میتواند دقت داده‌ها را به‌طور قابل توجهی کاهش دهد و حتی منجر به تفسیر نادرست نتایج شود. خشک شدن کوپلنت، باعث قطع ارتباط صوتی بین پراب و قطعه می‌شود و در نتیجه، انرژی امواج بازتابی به‌درستی به دستگاه برنمی‌گردد.
در این مقاله، به‌صورت جامع بررسی خواهیم کرد که کوپلنت التراسونیک دقیقاً چیست، چرا در برخی شرایط خشک یا به‌درستی پخش نمی‌شود، و این پدیده چه تأثیری بر نتایج تست دارد. سپس راهکارهای علمی و تجربی برای جلوگیری از بروز این مشکل را ارائه خواهیم داد تا اپراتورهای NDT بتوانند با اطمینان بیشتری اندازه‌گیری‌ها را انجام دهند.
کوپلنت در تست اولتراسونیک چیست؟
در روش اولتراسونیک، امواج فراصوتی از پراب (تبدیل‌کننده پیزوالکتریک) به درون قطعه منتقل میشوند. اما بین پراب و سطح قطعه، همیشه یک لایه‌ی نازک از هوا وجود دارد. از آنجا که هوا رسانای ضعیفی برای امواج صوتی است و اختلاف امپدانس آکوستیکی آن با فلزات بسیار زیاد است، حتی یک لایه‌ی نازک از هوا میتواند مانع عبور کامل امواج شود.
اینجاست که کوپلنت التراسونیک وارد عمل می‌شود. کوپلنت، ماده‌ای است ژل‌مانند، مایع یا خمیر که بین سطح پراب و قطعه قرار داده می‌شود تا هوای بین آن‌ها را حذف کرده و امکان عبور مؤثر امواج صوتی را فراهم کند. در واقع، کوپلنت نوعی پل صوتی است که تطبیق امپدانس آکوستیکی بین دو محیط (پراب و ماده) را برقرار می‌کند.
ویژگی‌های اصلی یک کوپلنت خوب شامل چسبندگی مناسب به سطح، ویسکوزیته‌ی متعادل، مقاومت در برابر دما، عدم خوردگی و رسانایی صوتی بالاست. بسته به نوع ماده و شرایط محیطی، از کوپلنتهای مختلفی مانند ژل‌های پایه آب، روغن‌های سیلیکونی، خمیرهای گلیسیرینی یا کوپلنتهای مخصوص دمای بالا استفاده می‌شود.
هدف کوپلنت در تست اولتراسونیک
هدف از استفاده‌ی کوپلنت، تنها پر کردن فاصله‌ی بین پراب و سطح نیست؛ بلکه بهبود کیفیت سیگنال، افزایش دامنه بازتاب و کاهش تلفات انرژی نیز از اهداف اصلی آن به شمار می‌رود.
در نبود کوپلنت یا زمانی که این ماده عملکرد مناسبی ندارد، بخش عمده‌ای از انرژی صوتی به جای انتقال به داخل قطعه، در سطح منعکس می‌شود. نتیجه‌ی این اتفاق، ضعف شدید سیگنال بازگشتی، افزایش نویز، و در نهایت خطا در تفسیر نتایج است.
علاوه بر این، کوپلنت در تستهای ضخامت سنج آلتراسونیک و آشکارسازی عیوب، نقش مهمی در ثبات داده‌ها دارد. اگر کوپلنت به‌طور یکنواخت پخش شود، مسیر امواج صوتی ثابت می‌ماند و نتایج به‌دست‌آمده از تکرارپذیری بالاتری برخوردار خواهند بود. در مقابل، توزیع نامنظم یا خشک شدن سریع آن باعث تغییر موضعی در تماس پراب می‌شود و داده‌های ناپایدار و غیرقابل اعتماد تولید می‌کند.
در واقع، بدون یک کوپلنت مناسب، حتی دقیق‌ترین دستگاه‌ها و حرفه‌ای‌ترین اپراتورها نیز نمی‌توانند اندازه‌گیری قابل اطمینانی انجام دهند. از این رو، انتخاب، نگهداری و استفاده‌ی صحیح از کوپلنت، بخشی حیاتی از فرآیند بازرسی اولتراسونیک محسوب می‌شود.
دلایل خشک شدن یا پخش ناقص کوپلنت
در فرآیندهای تست اولتراسونیک، خشک شدن یا پخش نامناسب کوپلنت التراسونیک یکی از رایج‌ترین مشکلاتی است که منجر به اختلال در نتایج می‌شود. این اتفاق معمولاً ناشی از شرایط محیطی، خطای اپراتور یا انتخاب نادرست نوع کوپلنت است.
تبخیر سریع در دمای بالا
دمای محیط یا قطعه نقش مستقیمی در رفتار کوپلنت دارد. در محیطهای گرم یا هنگام تست قطعاتی که دمای بالایی دارند، بخشی از رطوبت موجود در کوپلنت تبخیر می‌شود. در نتیجه، ضخامت لایه‌ی کوپلنت کاهش یافته و خاصیت چسبندگی آن از بین می‌رود.
وقتی کوپلنت خشک می‌شود، مسیر عبور صوتی قطع شده و سیگنال‌ها به‌شدت تضعیف میشوند. در چنین شرایطی، اپراتور ممکن است به اشتباه فکر کند که قطعه دچار عیب داخلی است، در حالی‌که علت واقعی تنها از بین رفتن لایه‌ی کوپلنت است.
استفاده از کوپلنت نامناسب برای جنس یا سطح
هر ماده به نوع خاصی از کوپلنت نیاز دارد. برای مثال، سطوح زبر یا متخلخل مانند چدن یا بتن، به کوپلنتهای با ویسکوزیته‌ی بالاتر نیاز دارند تا به‌خوبی خلل و فرج را پر کنند. در مقابل، سطوح صیقلی و فلزات صاف به کوپلنتهای سبک‌تر و روان‌تر نیاز دارند. اگر از نوع نادرستی از کوپلنت استفاده شود، ماده یا خیلی سریع پخش می‌شود و به اطراف می‌ریزد، یا اصلاً به سطح نمی‌چسبد و زود خشک می‌شود.
اعمال نامناسب کوپلنت
یکی از خطاهای رایج اپراتورها، استفاده‌ی بیش از حد یا کمتر از حد لازم از کوپلنت است. اگر مقدار زیادی از آن روی سطح قرار گیرد، ممکن است حباب‌های هوا درون لایه باقی بمانند و باعث تضعیف سیگنال شوند. در مقابل، اگر مقدار کم استفاده شود، نواحی خشک بین پراب و قطعه به‌وجود می‌آیند که مانع عبور امواج صوتی میشوند.
آلوده شدن کوپلنت
در بسیاری از کارگاه‌های صنعتی، کوپلنت‌ها به‌صورت باز نگهداری میشوند و در معرض گردوغبار یا ذرات فلزی قرار دارند. ورود این آلودگی‌ها به داخل کوپلنت، ساختار آن را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود چسبندگی و پخش‌پذیری کاهش یابد. وجود ذرات سخت در کوپلنت حتی ممکن است سطح پراب را خراش دهد و باعث افت دائمی در کیفیت سیگنال شود.
ذخیره‌سازی طولانی یا شرایط محیطی نامناسب
کوپلنت‌هایی که برای مدت طولانی در معرض نور مستقیم خورشید یا دمای زیاد قرار می‌گیرند، به مرور زمان خاصیت شیمیایی خود را از دست می‌دهند. در نتیجه، هنگام استفاده، یا بیش از حد غلیظ میشوند و به سختی پخش میشوند، یا کاملاً بی‌اثر و خشک هستند. همچنین در محیطهای بسیار سرد، کوپلنت ممکن است حالت نیمه‌جامد پیدا کند و به سختی بین پراب و قطعه پخش شود.
تأثیر کوپلنت خشک یا پخش ناقص بر نتایج التراسونیک
کیفیت و یکنواختی کوپلنت التراسونیک، تأثیر مستقیمی بر وضوح سیگنال و دقت داده‌های به‌دست‌آمده از تست دارد. در صورت خشک شدن یا پخش ناقص، چند پیامد مهم در نتایج اندازه‌گیری مشاهده می‌شود که میتواند کل فرآیند تحلیل را دچار خطا کند.
- کاهش دامنه سیگنال بازتابی
در صورتی که کوپلنت به‌درستی بین پراب و قطعه قرار نگیرد، بخش زیادی از انرژی صوتی در سطح بازتاب می‌شود و تنها مقدار کمی از آن وارد ماده می‌شود. این موضوع باعث کاهش شدید دامنه‌ی سیگنال دریافتی و ضعف در تصویر A-scan یا B-scan می‌شود.
- ایجاد سیگنال‌های کاذب یا نویز زیاد
ناهمگونی در ضخامت لایه‌ی کوپلنت میتواند باعث انعکاس‌های ناخواسته و سیگنال‌های کاذب شود. این بازتاب‌های دروغین ممکن است اپراتور را فریب دهند و عیوبی غیرواقعی در تصویر نشان دهند. همچنین، در نبود کوپلنت یکنواخت، امواج بازگشتی با فازهای متفاوت ترکیب شده و نویز اضافی تولید می‌کنند.
- خطا در اندازه‌گیری ضخامت و محل عیب
در تست عیب یاب التراسونیک یا مکان‌یابی عیوب داخلی، کوچک‌ترین تغییر در سرعت انتشار امواج تأثیر زیادی بر دقت دارد. وقتی کوپلنت به‌صورت کامل سطح را نپوشاند، امواج به‌طور یکنواخت منتقل نمی‌شوند و زمان رفت و برگشت به اشتباه ثبت می‌شود. نتیجه، ضخامت نادرست یا مکان‌یابی اشتباه ترک و حفره‌ها خواهد بود.
- کاهش قابلیت تکرارپذیری و اعتماد به داده‌ها
در آزمایش‌های دوره‌ای و مقایسه‌ای، یکی از شاخص‌های مهم، تکرارپذیری نتایج است. اما اگر لایه‌ی کوپلنت هر بار به‌صورت متفاوتی پخش شود، داده‌ها ثبات نخواهند داشت. این موضوع به‌ویژه در پایش خوردگی لوله‌ها خطرناک است، زیرا ممکن است کاهش ضخامت واقعی با خطای ناشی از کوپلنت اشتباه گرفته شود.
راهکارهای عملی برای جلوگیری از خشک شدن یا پخش ناقص
پیشگیری از خشک شدن یا پخش نادرست کوپلنت التراسونیک، نیازمند رعایت چند اصل ساده اما کلیدی در انتخاب، نگهداری و استفاده است. اجرای صحیح این نکات باعث می‌شود کوپلنت عملکرد بهینه داشته و نتایج تست با دقت بالا ثبت شود.
انتخاب کوپلنت مناسب برای دما و جنس ماده
اولین گام، انتخاب کوپلنتی است که متناسب با شرایط کاری باشد. برای مثال، در محیطهای گرم باید از کوپلنتهای مقاوم به حرارت یا دارای پایه‌ی گلیسیرینی استفاده شود تا تبخیر نشود. همچنین در سطوح زبر یا متخلخل، کوپلنتهای غلیظ‌تر نتیجه بهتری خواهند داد.
اعمال مقدار کافی و یکنواخت کوپلنت
کوپلنت باید به‌صورت لایه‌ای نازک اما یکنواخت بین پراب و سطح پخش شود. استفاده‌ی بیش از اندازه میتواند منجر به حباب هوا شود، در حالی‌که مقدار کم باعث قطع ارتباط صوتی می‌گردد. اپراتور باید از یک فشار ثابت و حرکت یکنواخت برای پخش کوپلنت استفاده کند.
پاک و تمیز کردن سطح قبل از اعمال کوپلنت
سطحی که آغشته به روغن، گردوغبار یا زنگ‌زدگی باشد، مانع چسبندگی و نفوذ کوپلنت می‌شود. بنابراین، قبل از اعمال کوپلنت، باید سطح کاملاً تمیز و خشک شود. این کار باعث پخش بهتر و کاهش تبخیر سریع خواهد شد.
ذخیره‌سازی کوپلنت در محیط خشک و خنک
برای حفظ خواص فیزیکی و شیمیایی کوپلنت، باید آن را در دمای اتاق و به دور از نور مستقیم نگهداری کرد. کوپلنت‌هایی که به مدت طولانی در معرض گرما یا سرمای زیاد قرار می‌گیرند، ساختارشان تغییر کرده و عملکردشان ضعیف می‌شود.
استفاده از کوپلنت مقاوم به حرارت در محیطهای گرم
در تست قطعات داغ یا خطوط لوله‌ی در حال کار، بهترین انتخاب، کوپلنتهای مخصوص دمای بالا هستند. این نوع کوپلنت‌ها دارای افزودنی‌های پایدار حرارتی هستند که از تبخیر و تغییر ویسکوزیته جلوگیری می‌کنند و تماس آکوستیکی را در دماهای بالا حفظ می‌نمایند.
انواع کوپلنت در تست اولتراسونیک
در تست اولتراسونیک، انتخاب نوع مناسب کوپلنت اهمیت زیادی دارد، زیرا هر کوپلنت بسته به ترکیب شیمیایی، دما، جنس ماده و شرایط محیطی عملکرد متفاوتی دارد. شناخت انواع کوپلنت‌ها به اپراتور کمک می‌کند تا در هر شرایط کاری، بهترین نوع ماده را انتخاب کرده و از بروز خطای کوپلنت التراسونیک جلوگیری کند.
کوپلنتهای ژل پایه آب یا سیلیکون
رایج‌ترین نوع کوپلنت التراسونیک، ژل‌های پایه آب یا سیلیکونی هستند که در بسیاری از کاربردهای عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این نوع کوپلنت‌ها به‌صورت ژل شفاف یا غلیظ تولید میشوند و به‌راحتی بین پراب و سطح ماده پخش می‌گردند.
ژل‌های پایه آب به‌دلیل ویسکوزیته متعادل، برای سطوح صیقلی و فلزات مناسب‌اند و در تستهای ضخامت‌سنجی یا آشکارسازی ترک‌ها کاربرد فراوان دارند. از سوی دیگر، کوپلنتهای پایه سیلیکون به دلیل مقاومت حرارتی بیشتر، چسبندگی بهتر و پایداری در برابر تبخیر، برای تستهای طولانی‌مدت یا محیطهای با دمای بالا ترجیح داده میشوند.
یکی از ویژگی‌های مهم این نوع کوپلنت‌ها، عدم ایجاد خوردگی روی فلزات است. به همین دلیل، در صنایع حساس مانند هوافضا و پتروشیمی که خوردگی سطحی حتی در حد جزئی قابل‌قبول نیست، از کوپلنتهای سیلیکونی استفاده می‌شود.
کوپلنتهای مقاوم به حرارت
در تست‌هایی که روی قطعات با دمای بالا (تا حدود ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد) انجام می‌شود، استفاده از کوپلنتهای معمولی ممکن نیست. این کوپلنت‌ها به‌سرعت تبخیر شده یا خاصیت صوتی خود را از دست می‌دهند. در چنین شرایطی از کوپلنت التراسونیک مقاوم به حرارت استفاده می‌شود.
این نوع کوپلنت‌ها معمولاً پایه‌ای از گلیسیرین، روغن‌های معدنی یا ترکیبات شیمیایی پایدار دارند که در دمای بالا تبخیر نمی‌شوند و چسبندگی خود را حفظ می‌کنند. آن‌ها همچنین از خشک شدن سریع جلوگیری کرده و تماس صوتی پایدار بین پراب و سطح را حتی در طول تستهای طولانی تضمین می‌کنند.
در صنایع فولاد، نیروگاه‌ها و خطوط لوله‌ی در حال کار، کوپلنتهای مقاوم به حرارت جزو الزامات ایمنی و فنی محسوب میشوند. بدون این نوع کوپلنت‌ها، انتقال صحیح امواج فراصوتی در شرایط داغ غیرممکن خواهد بود.
کوپلنتهای ویژه برای مواد خاص (فلز، پلاستیک، کامپوزیت)
نوع ماده‌ای که باید تست شود نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در انتخاب کوپلنت دارد. برای فلزات متراکم مانند فولاد و تیتانیوم، کوپلنت‌هایی با ویسکوزیته پایین‌تر مناسب هستند، زیرا این مواد سطح صاف‌تری دارند و نیاز به پرکننده‌ی ضخیم ندارند. در مقابل، برای مواد پلاستیکی یا کامپوزیتی که سطح آن‌ها ممکن است متخلخل باشد، از کوپلنتهای غلیظ‌تر استفاده می‌شود تا خلل و فرج سطحی را پر کرده و از بازتاب ناخواسته جلوگیری کند.
در آزمایش مواد غیرفلزی مانند شیشه، چوب یا سرامیک نیز از کوپلنتهای مخصوص بدون آب استفاده می‌شود تا از نفوذ رطوبت به ماده و تغییر در ساختار آن جلوگیری شود. انتخاب درست کوپلنت در این موارد میتواند تفاوت بین داده‌های دقیق و نتایج نادرست را رقم بزند.
عوامل مؤثر در انتخاب کوپلنت
انتخاب کوپلنت التراسونیک فرآیندی فنی است که باید با توجه به شرایط تست، نوع ماده و الزامات ایمنی انجام شود. کوپلنتی که در یک محیط عملکرد ایده‌آل دارد، ممکن است در شرایط دیگر کاملاً نامناسب باشد. در ادامه مهم‌ترین عوامل مؤثر در انتخاب کوپلنت را بررسی می‌کنیم.
مواد شی آزمایشی :نوع ماده یکی از مهم‌ترین فاکتورهاست. فلزات، پلاستیک‌ها، کامپوزیت‌ها و سرامیک‌ها همگی ساختار صوتی متفاوتی دارند و به کوپلنت‌هایی با امپدانس آکوستیکی متفاوت نیاز دارند. برای مثال، فلزات سخت به کوپلنتهای سبک‌تر نیاز دارند، در حالی‌که مواد نرم‌تر مانند پلاستیک‌ها نیازمند کوپلنتهای غلیظ‌تر هستند تا تماس صوتی مؤثر برقرار شود.
محیط تست :شرایط محیطی مانند دما، رطوبت و فشار هوا تأثیر مستقیمی بر پایداری کوپلنت دارد. در محیطهای گرم باید از کوپلنتهای مقاوم به حرارت استفاده شود، در حالی‌که در محیطهای مرطوب، کوپلنتهای ضدخوردگی یا با پایه‌ی غیرآبی عملکرد بهتری دارند.
وضعیت سطح :سطح قطعه باید از نظر زبری، زنگ‌زدگی یا آلودگی بررسی شود. برای سطوح زبر و ناهموار، کوپلنتهای چسبناک و غلیظ مناسب‌اند، زیرا بهتر در شیارها نفوذ کرده و تماس بهتری ایجاد می‌کنند. سطوح صاف و صیقلی به کوپلنتهای رقیق‌تر و شفاف نیاز دارند.
روش تست :در تستهای Pulse-Echo یا ضخامت‌سنجی معمولی، از کوپلنتهای ژل یا مایع استفاده می‌شود، اما در روش‌های Through Transmission یا تست غوطهوری، ممکن است از آب به عنوان کوپلنت طبیعی استفاده گردد. نوع آزمون مستقیماً نوع ماده‌ی واسط را تعیین می‌کند.
روش جفت :روش تماس پراب با سطح (Contact یا Immersion) تعیین‌کننده نوع کوپلنت است. در حالت تماس مستقیم، نیاز به کوپلنتی با چسبندگی زیاد وجود دارد، اما در روش غوطهوری، کل محیط بین پراب و قطعه از مایع پر می‌شود و کوپلنت مایع نقش واسط اصلی را ایفا می‌کند.
عوامل ایمنی و محیطی :برخی کوپلنت‌ها دارای ترکیبات شیمیایی خاصی هستند که ممکن است برای اپراتور یا محیط زیست مضر باشند. بنابراین در صنایع حساس مانند غذایی یا پزشکی باید از کوپلنتهای غیرسمی و سازگار با محیط زیست استفاده شود.
هزینه و در دسترس بودن :در نهایت، فاکتور اقتصادی نیز اهمیت دارد. کوپلنتهای تخصصی ممکن است گران‌تر باشند اما در شرایط خاص مانند تست در دماهای بالا یا سطوح زبر، ارزش هزینه‌ی بالاتر را دارند. انتخاب متعادل بین عملکرد، دوام و قیمت، بهترین نتیجه را در بلندمدت ایجاد می‌کند.
مزایای استفاده از کوپلنت در تست اولتراسونیک
استفاده از کوپلنت التراسونیک تنها برای تسهیل تماس صوتی نیست، بلکه مزایای گسترده‌ای در بهبود کیفیت داده‌ها، افزایش طول عمر تجهیزات و اطمینان از نتایج دارد. در این بخش، تأثیرات مثبت استفاده از کوپلنت بر دقت و عملکرد سیستم را بررسی می‌کنیم.
انتقال بهتر انرژی موج: اصلی‌ترین وظیفه‌ی کوپلنت، فراهم کردن مسیری پایدار برای عبور امواج فراصوتی از پراب به ماده است. بدون کوپلنت، تقریباً تمام انرژی موج در سطح منعکس می‌شود و هیچ داده‌ی قابل اعتمادی ثبت نمی‌شود. کوپلنت باعث می‌شود امواج با کمترین تلفات انرژی وارد ماده شده و بازتاب‌های واضح و قابل تحلیل ایجاد کنند.
کاهش خطای اندازه‌گیری: با استفاده از کوپلنت مناسب، تأثیر عواملی مانند زبری سطح، وجود هوا و نوسانات فشار بر اندازه‌گیری به حداقل می‌رسد. این موضوع باعث می‌شود نتایج ضخامت‌سنجی یا تشخیص عیوب داخلی با دقت بالاتری به‌دست آید و احتمال خطای کوپلنت التراسونیک به حداقل برسد.
افزایش وضوح و کیفیت سیگنال :کوپلنت مناسب موجب افزایش نسبت سیگنال به نویز (S/N Ratio) می‌شود. در نتیجه، سیگنال‌های بازتابی واضح‌تر، تمیزتر و قابل‌تجزیه‌تر خواهند بود. این ویژگی در تحلیل داده‌های A-Scan و B-Scan اهمیت ویژه‌ای دارد و به اپراتور اجازه می‌دهد عیوب کوچک را نیز به‌دقت تشخیص دهد.
حفاظت از پراب و افزایش طول عمر تجهیزات: پراب دستگاه‌های التراسونیک تجهیزات گران‌قیمتی هستند که در تماس مستقیم با سطح قطعه قرار دارند. کوپلنت با ایجاد یک لایه‌ی نرم بین پراب و سطح، از تماس سخت و سایش جلوگیری می‌کند. همچنین مانع ورود گردوغبار یا ذرات ساینده به سطح پراب می‌شود و در نتیجه عمر مفید تجهیزات افزایش می‌یابد.
سخن پایانی
در فرآیند تست اولتراسونیک، دقت نتایج تنها به فناوری دستگاه وابسته نیست، بلکه به کیفیت و رفتار کوپلنت التراسونیک نیز ارتباط مستقیم دارد. انتخاب نوع مناسب کوپلنت، نگهداری صحیح و اعمال اصولی آن روی سطح، میتواند تفاوت چشمگیری در کیفیت داده‌ها ایجاد کند.
خشک شدن سریع، پخش نامناسب یا انتخاب نادرست کوپلنت از جمله عواملی است که باعث تضعیف سیگنال و خطای اندازه‌گیری می‌شود. در مقابل، استفاده از کوپلنت مناسب نه‌تنها باعث انتقال بهتر امواج صوتی و وضوح بالاتر داده‌ها می‌شود، بلکه از تجهیزات نیز محافظت کرده و تکرارپذیری آزمایش را تضمین می‌کند.
بنابراین، در هر پروژه‌ی NDT، توجه به انتخاب و مدیریت کوپلنت باید به اندازه‌ی تنظیمات دستگاه اهمیت داشته باشد؛ چرا که بدون کوپلنت کارآمد، هیچ آزمون اولتراسونیکی نمی‌تواند نتایج واقعی و قابل اطمینان ارائه دهد.
سوالات متداول کوپلنت التراسونیک
- بهترین نوع کوپلنت برای دمای بالا چیست؟
کوپلنتهای پایه سیلیکون یا گلیسیرین که دارای مقاومت حرارتی بالا هستند، بهترین گزینه برای محیطهای گرم و قطعات داغ محسوب میشوند. - آیا میتوان از آب به عنوان کوپلنت استفاده کرد؟
آب در برخی تستهای غوطهوری قابل استفاده است، اما در تستهای تماس مستقیم به دلیل تبخیر سریع و چسبندگی پایین، گزینهی ایدهآلی نیست. - چرا باید کوپلنت قبل از تست بررسی شود؟
زیرا آلودگی، تهنشینی یا تغییر ویسکوزیته در کوپلنت میتواند باعث پخش نامناسب و بروز خطای سیگنال شود. بررسی چشمی و همزدن کوپلنت قبل از استفاده ضروری است.
